W(y)prawka Kaszubska

Poniedziałek, 27 kwietnia 2015 · dodano: 27.04.2015 | Komentarze 11

Trasa: Izbica - Główczyce - Wicko - Ulinie - Gniewino - Minkowice - Puck - Połczyno - Wejherowo - Warzeńska Huta - Pomieczyńska Huta - Bącz - Sierakowice - Brodnica Górna - Egiertowo - Przywidz - Wielki Klincz - Olpuch - Wiele - Leśna - Laska - Swornegacie - Przechlewo - Miastko - Słupsk - Murowaniec - Główczyce - Izbica

HZ - 39%
FZ - 45%
PZ - 16%
cad - 79


Na trasie maratonu


Kryzys na setce zaraz za Puckiem.

Fotki z maratonu

Po krótkiej i słabo przespanej nocy staję na starcie. Od rana jest dość chłodno więc ubieram się cieplej i jak się później okazuje robię pierwszy błąd.
Po grupowym zdjęciu ruszamy na trasę w dość szybkim tempem. Po około 10 km temperatura szybko rośnie i zatrzymujemy się aby się przebrać. Większość grupy szybko odjeżdża a ja mozolnie się przebierając zastaję wraz z Księgowym, Agnieszką i kolegą z spoza forum.
Postanawiamy dogonić czołówkę ale już po pierwszych kilometrach Księgowy z Agnieszką zostają daleko w tyle. Wraz z kolegą dajemy sobie mocne zmiany i jedziemy silnym, szybkim tempem w okolicach 35-37 km/h. Po drodze dochodzimy kolejne osoby i przez długi czas jedziemy wspólnie.
Po dłuższej jeździe z peletonu zostaje tylko nasza dwójka i za Żarnowcem w końcu dochodzimy do czołówki maratonu, która na chwilę stanęła na poboczu. Do Pucka jedziemy strasznie mocnym tempem i tutaj popełniłem drugi błąd, trzymając takie tempo, bo po kilkunastu kilometrach odcięło mi kompletnie prąd. Jako ciekawostka po dłuższym czasie na postoju tętno miałem wyższe niż przy jakimkolwiek maratonie w trakcie jazdy bo aż 156 ud./min.
Za Darżlubiem wjeżdżamy w zalesioną część trasy, gdzie wreszcie jesteśmy osłonięci przed silnym, czołowym wiatrem. Na tym odcinku wręcz odpoczywam i dochodzę wreszcie do siebie. We trójkę (Olo, 4gotten i ja) jedziemy tzw. moim tempem w okolicach 27-29 km/h.
Za Wejherowem wjeżdżamy w bardzo mocno pofałdowaną część Kaszub. Interwałowe górki mocno dają się we znaki. Większość podjazdów jest krótka ale dość stroma w granicach 5-7%, ale nie brakuje też odcinków 10%.
Na tym odcinku doganiamy Księgowego, który jak się okazało pomylił trasę i mocno sobie ją skrócił o dobre 30 km. Po krótkim postoju ruszamy dalej i gdzieś gubi się Księgowy, i już więcej go nie będę widział.
We trójkę sprawnie pokonujemy kolejne podjazdy. Około 17.30 docieramy w okolice góry Wieżyca, gdzie już czeka na nas Cinek wraz z całą rodziną. Tam zostajemy ugoszczeni pysznym makaronem z sosem, drożdżówką żony Cinka – Jowity i wszelkiego rodzaju piciem, z kawą włącznie. Odpoczywam dobre 40 minut i w dalszą trasę jadę już sam. Koledzy z mojej trójki jadą „tylko” 300-tkę i kończą pętlę znacznie wcześniej. Od tego momentu do końca trasy maratonu jadę sam przez około 280 km.
Jazda idzie mi bardzo sprawnie, na drogach minimalny ruch. Zmrok łapie mnie w okolicach Starej Kiszewy, zahaczając o Kociewie. Zjeżdżam w Bory Tucholskie i jadę już tylko pod osłoną nocy. Co jakiś czas przez drogę przebiegają mi wyłącznie dzicy mieszkańcy lasu. Około 2 w nocy narasta zmęczenie i znużenie trasą oraz brakiem snu. Po raz pierwszy przysypiam na rowerze i bojąc się o wypadek zatrzymuję się na przestanku w Sworychgaciach, gdzie śpię 20 minut na ławce. Ze snu budzi mnie ustawiony budzik i ruszam dalej. Początkowo jest mi bardzo zimno ale szybko się rozgrzewam i jazda przez kolejną godzinę idzie bardzo sprawnie. Optymizm jednak dość szybko mija a otuchy dodają wyłącznie pozytywnej treści sms-y. Mam wrażenie, że jadę już tylko siłą woli.
Po raz kolejny przysypiam w trakcie jazdy, aż mnie znosi na pobocze. Zaczynam mieć jakieś zwidy i halucynacje, widzę kształty i obiekty, który w rzeczywistości nie było. Zatrzymuję się na kolejną 20 minutowa drzemkę w Dretyniu. Pobudka stawia mnie na nogi i dzięki temu odcinek do Słupska pokonuję dość sprawnie. Poranna kawa, cola i drożdżówki na stacji benzynowej w Słupsku mocno mnie ładują energetycznie. Ostatnie 50 km trasy jadę prawie bez większego zmęczenia niesiony wizją mety.
Na metę do Izbicy dojeżdżam jako czwarty z grupki 500 km. Wynik pod względem czasu co prawda nie był zbyt imponujący, ale cieszę się, że przezwyciężyłem swoje trudności i ukończyłem trasę.