Pomorze - Dzień 2

Sobota, 7 maja 2011 · dodano: 08.05.2011 | Komentarze 2

Trasa: Sulęczyno – Kartuzy – Somonino – Egiertowo – Szymbark – Stężyca – Kościerzyna – Stara Kiszewa – Zblewo – Lubichowo – Skórcz – Głuche

Wstaję wcześnie rano. Zwijam namiot i po śniadaniu wyruszam w trasę. Przejeżdżam niecałe 10 km i kieruję się do wsi Węsiory, gdzie znajdują się kamienne kręgi i kurhany, będące miejscem pochówku naszych przodków sprzed kilku tysięcy lat. Jestem tak wcześnie, że nie ma jeszcze żadnych turystów, dlatego spokojnie mogę przejść całe cmentarzysko według otrzymanego w kasie planu sytuacyjnego. Miejsce robi duże wrażenie i do tego ta przejmująca cisza. Ale czas wracać na rower i dalej w trasę do Kartuz. Ten odcinek trasy zostanie mi długo w pamięci, ze względu na walkę z górkami. Droga składała się tylko z samych podjazdów i zjazdów. Żadnych długich prostych. Wiele górek ma po 10% nachylenia i mam wrażenie, że ciągną się w nieskończoność. W oddali widzę górujące nad wszystkim, najwyższe wzniesienie na całym Pomorzu – góra Wieżyca (329 m n.p.m.). Docieram do Kartuz, które na mnie nie sprawiają większego wrażenia, dlatego szybko przejeżdżam miasto. Zaraz za rogatkami miasta mijam się z sakwiarzem (czarne Crosso Classic), z którym wzajemnie się pozdrawiamy.
Kawałek drogi muszę się przedostać ruchliwą drogą nr 20, Kościerzyna – Bytów, aby po 8 km odbić do Szymbarku. Tutaj oglądam dwie osobliwości. Pierwsza to najdłuższa deska świata o długości 36,83 m, uznana jako rekord, co jest potwierdzone certyfikatem. Druga osobliwość to odwrócony dom. Pełnowymiarowy dom, stojący do góry „nogami”, do którego można wejść. Mnie się to nie udało ze względu na ogromne tłumy zwiedzających, no i przeszkadzał rower, którego nigdzie nie mogłem zostawić.
Dalsza część mojej trasy wiedzie do Stężycy. Chciałem tutaj przyjechać, ze względu na sentyment jaki mam do tego miejsca. Przed laty, za czasów młodości byłem tutaj przez tydzień na obozie sportowym dla siatkarzy. Byłem, odwiedziłem stare kąty i dalej w drogę. Wjeżdżam do Kościerzyny, gdzie według mnie oprócz rynku i starej parowozowni nie ma nic specjalnie ciekawego do obejrzenia. Dlatego przejeżdżam miasto, kierując się na Skórcz. Właściwie to w tym momencie opuszczam Kaszuby i wkraczam na tereny Kociewia ze stolicą w Starogardzie Gdańskim.
Trasa od Zblewa, aż do końca dnia prowadzi mnie szosą wśród lasów. Gdzieniegdzie pojawiają się jeziora, a przy nich ośrodki wypoczynkowe. A to wszystko jakby ukryte w gęstwinie lasów. Późnym popołudniem docieram do miejscowości Głuche. Rozbijam namiot przy jeziorze, a za sobą mam las. Piękne miejsce, szkoda tylko, że w nocy znów będzie tak zimno.

Zdjęcia z wyjazdu

Pojezierze Kaszubskie © ketoketo